معنی لب بسته در لغت نامه دهخدا

ساکت. خاموش:، تا توی ِ لب بسته گشادی نفس، یک سخن نغز نگفتی به کس.، نظامی.، در عشق شکسته بسته دانی چونم ؟، لب بسته و دل شکسته دانی چونم ؟، تو مجلس می نشانده دانم چونی، من غرقۀ خون نشسته دانی چونم ؟، خاقانی

معنی لب بسته - جستجوی لغت در جدول جو

لب بسته

لغت نامه دهخدا

لب بسته

فرهنگ لغت هوشیار

دل بسته

دل باخته به کسی یا چیزی، عاشق، علاقه مند

فرهنگ فارسی عمید

صف بسته

صف کشیده، رده بسته

فرهنگ فارسی عمید

آب بسته

یخ
برف
تگرگ، قطره های باران که در اثر سرد شدن ناگهانی هوا در ارتفاع کم به صورت دانه های کوچک یخ می بارد، شخکاسه، یخچه، سنگچه، پسنگک، پسکک، سنگرک، ژاله، سنگک، شهنگانه
آب فسرده، آب خفته

فرهنگ فارسی عمید

لب بستن

کنایه از خاموشی گزیدن، سخن نگفتن

فرهنگ فارسی عمید

هم بسته

فلزی که با یک یا چند فلز دیگر ترکیب شده باشد، همجوش، آلیاژ

فرهنگ فارسی عمید

یخ بسته

ویژگی آب یا چیز دیگر که از شدت سرما سفت و منجمد شده

فرهنگ فارسی عمید

لب جستن

(سَ رَ کَ / کِ دَ)

علامت تفأل و شگون چون جهیدن چشم و جز آن. (از مجموعۀ مترادفات ص 229)

لغت نامه دهخدا

بن بسته

(بُمْبَ تَ / تِ)

بن بست:
غار بن بسته بود کس نه پدید
عنکبوتان بسی مگس نه پدید.
نظامی (هفت پیکر ص 352).
دل مرا ز خم زلف او رهائی نیست
به در کوچۀ بن بسته هیچکس نزده ست.
صائب (از آنندراج).
و رجوع به بن بست شود

لغت نامه دهخدا

تب بستن

ازالۀ تب کردن به حیله و افسون بدون استعمال ادویه:
تا خون نگشادم از رگ جان
تبهای نیاز من نبستی.
خاقانی.
تب به تاب رشته می بندند هردم لیک او
هر شبی بندد به تاب رشته تب بر خویشتن.
سلمان (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

کت بسته

(پَ دَ / دِ)

که دو دست وی از بازو به بالا به بند بسته شده باشد. آنکه کت وی را به پشت بسته باشند. (فرهنگ فارسی معین). کتیف. (یادداشت مؤلف) :
دزد کت بسته رئیس الوزرا خواهد شد
مایۀ رنج تو و محنت ما خواهد شد.
ایرج

لغت نامه دهخدا

قبابسته

(بِ هَِ تَ / تِ)

حاضر وآماده و مهیا. (ناظم الاطباء). کمربسته:
به چین در قبابستۀ کین مباش
قبای تراگو یکی چین مباش.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کج بسته

(پَرْ وَ دَ / دِ)

استخوان شکسته ای که آن را بد و ناراست بسته باشند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ره بسته

(دَ / دِ)

که راهش بسته باشد، متعلقان و وابستگان به راه. که وابسته به راه باشد:
چو زین ره بستگان یابی رهایی
بدانی خود که چونی وز کجایی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

لب بستن

(سَ فَ گَ دی دَ)

لب نگشادن. سخن نگفتن. خاموش ماندن. خموشی گزیدن. سکوت اختیار کردن:
دل من چو نور اندر آن تیره شب
نخفته گشاده دل و بسته لب.
فردوسی.
بدو گفت برگوی و لب را مبند
که گفتار باشد مرا سودمند.
فردوسی.
دبیر بزرگ آن زمان لب ببست
به انبوه اندیشه اندرنشست.
فردوسی.
گشاده شد آن کس که او لب ببست
زبان بسته باید گشاده دو دست.
سعدی.
نگویم لب ببند و دیده بردوز
ولیکن هر مقامی رامقالی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

دم بسته

بی نفس. (ناظم الاطباء) ، خاموش. (آنندراج) ، حیران و سرگردان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صف بسته

(اِ تَ / تِ)

صف زده. به رده ایستاده:
چون بدرکه سر برآرد از کوه
صف بسته، ستاره گردش انبوه.
نظامی.
رجوع به صف شود

لغت نامه دهخدا

لب شکسته

(خوا / خا بَ دَ / دِ)

کاروانسرای سنگی، ده کوچکی است از بخش ماهان شهرستان کرمان که در 30 هزارگزی جنوب ماهان و 25 هزارگزی شوسۀ کرمان به بم واقع است و 20 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا